“แอน มิตรชัย” เปิดใจเจอมรสุมชีวิต ป่วยโรค SLE หรือ โรคพุ่มพวง ทำให้ชีวิตการโกอินเตอร์ต้องหยุดชะงัก เปิดคำอธิษฐานถ้ารอดไปได้

เมื่อวันที่ 28 มิ.ย. 68 ทางด้าน “แอน มิตรชัย” นักร้องและนางเอกลิเกชื่อดัง เปิดใจเกี่ยวกับชีวิตตัวเองผ่านทางรายการเจาะใจ EP.26 (2568) I เจาะเส้นทางสู่ Bollywood ของ แอน มิตรชัย และวิกฤตชีวิตจากโรคSLE I 28 มิ.ย. 68 โดยมีช่วงหนึ่งของรายการ

โดยทางด้าน แอน มิตรชัย เผยว่า ตอนนั้นเปิดอัลบัมที่มุมไบ นักข่าวมากันเต็มเลย ตอนนั้นมีอาการภูมิแพ้เรื้อรัง รวมทั้งต้องใช้ สเตียรอยด์ มันจะช่วยทำให้เรามีเสียง ทั้งกิน ทั้งฉีดในช่วงนั้น เพราะมันมีงานอะไรหลายอย่าง แล้วผู้จัดการส่วนตัวเขาก็จะเห็นอาการของ แอน ที่มือบวม รองเท้าส้นสูงใส่ไม่ได้ เพราะว่าเท้ามันบวมมาก แล้วก็จะมีอาการหายใจไม่ออก ตาแห้ง บางทีคอนแทคเลนส์หลุดออกมาเลย

เป็นอาการสะสมที่เราสะสมมาอยู่ตลอด แต่วันนั้นร่างกายมันกำลังส่งสัญญาณบอกเราตลอดว่าพักบ้างนะ แต่เราก็ไม่ได้พัก แถมเรายังไปกระตุ้นมันด้วยสเตียรอยด์ ให้มันทำงานอีก มันก็เลยถึงจุดที่ระเบิด ก็คือว่า แอน ค่อนข้างจะโคม่า ผู้จัดการเห็นสภาพคิดว่าเราทำงานไม่ได้ คุณกลับไปก่อนไหม รักษาตัวก่อน

การใช้สเตียรอยด์บ่อย ๆ มันมีเอฟเฟกต์ หลังจากนั้นร่างกาย แอน เริ่มไม่เหมือนเดิม ผิวหนังมันหย่อนคล้อย แล้วภูมิมันก็ต่ำลง เริ่มรู้ว่าเป็นภูมิแพ้เรื้อรัง มันเรื้อรังมานานแล้ว ซึ่งหมอก็พยายามบอกเรา แต่ว่า แอน ก็คิดว่าทำไปก่อนเพราะว่าตอนนั้นโอกาสจริง ๆ มันไม่ใช่ว่าจะผ่านเข้ามาในชีวิตเราได้บ่อย ๆ เพราะว่าอัลบัมก็เพิ่งจะเปิด งานคอนเสิร์ตก็ล็อกไว้แล้ว จะต้องไปงานให้เขา 10 งาน คือมันถูกบุ๊กทุกอย่างไว้หมดแล้ว มันเหมือนฟ้าถล่มลงมาต่อหน้าเรา ถูกแคนเซิลหมดเลย

คือมันกำลังเป็นไปได้ด้วยดี แต่ว่าร่างกายมันไม่ไปกับเราแล้ว ถึงใจเราจะสู้แต่ว่าร่างกายมันไม่สู้ด้วย มันพยายามบอกเราหลายครั้ง ฝืนร่างกายจนมันทำให้เราไม่ได้เล่นลิเกเลิกตี 4 ตื่นเช้าไปโรงเรียน เราไม่รู้สึกเป็นทุกข์ เรารักในอาชีพของเรา ทำงานหนักตั้งแต่ 5 ขวบ มันเลยเป็นทั้งรัก และทำลาย มีกำลังเท่าไหร่ใส่เท่านั้น ตอนไปอินเดียทรหดเหลือเกิน มีความเครียดที่เราต้องไปบุกเบิก มีความกดดันที่ไม่รู้ตัว เพราะเราต้องไปแข่งกับเขา

กลับมารักษาตัวที่ไทย คุณหมอ สั่งเลยว่าต้องหยุดใช้เสียง 1 ปี เขาให้ดูกล้องเลยเส้นเสียงมันใช้ไม่ได้ ถ้า แอน ไม่หยุดจะต้องผ่ากล้องเสียง ซึ่งจะทำให้ไม่สามารถกลับมาใช้เสียงแบบเดิมได้อีกเลย ก็ต้องยอมเพราะว่าทำอะไรไม่ได้ในตอนนั้น คือมันมาหมดเลย วันดีคืนดี แอน จะเป็นผื่นขึ้นนอนไม่ได้ หายใจไม่ออก กรดไหลย้อนอีก มันจะเกิดขึ้นทุกเวลาที่เราเครียด

แล้วกรดไหลย้อนขึ้นมากัดกล่องเสียง ไมเกรน ก็กำเริบ พอ หมอ บอกให้พักก็ยิ่งรู้สึกว่าโลกพังทลายต่อหน้าเรา ฉันก็คงไม่ได้ทำงานแล้วก็คงต้องพักจริง ๆ มันมาแย่ตอนพักนี่แหละค่ะ มันแย่ตรงที่สภาพจิตใจเราทำงานไม่ได้ เราทำใจไม่ได้ มันเสียดาย มันเสียใจตลอดเวลา มันเลยรู้สึกว่าไร้ค่า มันทำให้ยิ่งแย่ลงไปอีก ทีนี่น้ำหนักก็ขึ้นแตะ 80 กิโล

เราเคยอยู่กับธรรมะมา อยู่กับพระมาศึกษาพระธรรมตลอด พอมานึกพิจารณาแล้ว ทำไมเราพักไม่ได้ พิจารณาแล้วสิ่งที่ผ่านไม่ได้คือจิตใจ พอเข้าปีที่ 3 ทำยังไงน้ำหนักก็ไม่ลง รักษาตัวอยู่เกือบ 4 ปี แอน ไปพักอยู่เยอรมันช่วงหนึ่งเพื่ออากาศ ช่วงที่น้ำหนักขึ้น แอน ไม่ให้ใครเห็น แอน เลย ไม่อยากเห็นตัวเองในกระจกด้วย ไม่อยากเจอคุณแม่เพราะไม่อยากให้ท่านกังวลใจ โชคดีที่ แอน รู้จักกัลยาณมิตรที่ดี มีเพื่อนที่ดี ก็ปรึกษาธรรมะ ทำบุญและเรื่องสุขภาพ จากนั้นเราเปลี่ยนทุกอย่างเลยทั้งการทานอาหารไม่ทานหวาน กาแฟก็ทานบ้างเป็นบางวัน น้ำตาลลดทั้งหมด เพราะว่า น้ำตาล มันทำให้ร่างกายเราอักเสบ เริ่มเข้าสู่การดูแลสุขภาพอย่างเต็มสูบ ใช้ธรรมชาติบำบัดอะไรหลาย ๆ อย่าง แอน ก็มาทำ Water Fasting อดอาหารทานแต่น้ำ แอน ทำเดือนละ 3 วัน มีแต่น้ำเลยค่ะ มันเป็นสูตรเดียวกับคนที่รักษามะเร็ง ต้องมีผู้เชี่ยวชาญให้คำแนะนำ เพราะว่าอันนี้เหมาะสมกับตัว แอน เรามีโรคอะไรก็ต้องได้รับคำปรึกษาจากแพทย์ก่อน ก่อนเข้าเราต้องทำ IF มาก่อน ออกแล้วก็ต้องทานอาหารอย่างไร ต้องปรึกษาผู้รู้

ทีนี่มันมีอยู่ช่วงหนึ่งที่ไปจุดธูปบอกครูบาอาจารย์บนบานศาลกล่าว ถ้าหนูรอดไปได้ หนูก็อุทิศชีวิตให้กับพระธรรม ทำงานถวายชีวิตให้กับพระพุทธเจ้า